เจ้าหญิงโนบูโกะทรงพระประชวรด้วยภาวะพระสมองขาดพระโลหิตชั่วขณะเมื่อเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2547 พระองค์ประทับรักษาพระอาการประชวร ณ พระตำหนักโซมะ เมืองคารูอิซาวะ จังหวัดนางาโนะ ครั้น พ.ศ. 2551 เจ้าหญิงโนบูโกะมีพระอาการหอบหืด ต้องเข้ารับถวายการรักษาที่โรงพยาบาล และต้องรักษาพระอาการประชวร ณ สถานพยาบาลในเขตเมืองอีซูกะ ก่อนเสด็จกลับกรุงโตเกียว ด้วยเหตุนี้เจ้าหญิงโนบูโกะจึงงดพระกรณียกิจตั้งแต่เดือนมกราคม พ.ศ. 2549 ก่อนกลับมาประกอบพระกรณียกิจ และปรากฏพระองค์ต่อสาธารณชนอีกครั้งใน พ.ศ. 2556[3][4]

กลางคืนของวันที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2562 เจ้าหญิงโนบูโกะทรงหกล้มที่พระตำหนักในกรุงโตเกียว ก่อนเสด็จเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเคโอในเช้าวันรุ่งขึ้น เพราะทรงรู้สึกเจ็บบั้นพระองค์อยู่ตลอด กระทั่งแพทย์ผู้ถวายการรักษาตรวจพบว่าพระปิฐิกัณฐกัฐิบริเวณพระกฤษฎีหัก ต้องถวายรักษายาวนานถึงสามเดือน[5][6]

เดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2565 เจ้าหญิงโนบูโกะถูกวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งบริเวณพระถันระยะที่ 1 แต่คณะแพทย์มิได้วิตกกังวลนัก เพราะพระองค์ไม่มีพระอาการประชวรจากมะเร็งที่ชัดเจน เจ้าหญิงโนบูโกะเข้ารับการถวายรักษาที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยเคโอเมื่อวันที่ 16 พฤศจิกายนปีเดียวกัน เพื่อทำการตรวจเพิ่มเติม ก่อนเข้ารับถวายการผ่าตัดนำก้อนเนื้องอกออกในวันที่ 19 พฤศจิกายน[7][8][9] ทว่าหลังผ่าตัดไปได้สองชั่วโมง ก็พบว่ามะเร็งของเจ้าหญิงโนบูโกะยังอยู่ในระยะ 0 ไม่ใช่ระยะที่ 1[10][11][12] เจ้าหญิงโนบูโกะเสด็จออกจากโรงพยาบาลช่วงเช้าของวันที่ 24 พฤศจิกายน หลังคณะแพทย์ผู้ถวายการรักษายืนยันว่า ร่างกายของพระองค์ฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว และโอกาสที่จะเกิดมะเร็งซ้ำนั้นมีน้อยมาก[13][14]